Od kiedy coś jest lepsze od niczego.

"We stand for something, but who says, who says, something is better than nothing"

Dzisiejszy post będzie o pragnieniu bycia z kimś, nie patrząc, czy to co znajdujemy jest warte czegokolwiek. Czy coś jest lepsze od niczego.

Soundtrack:

Patrząc po znajomych którzy się rozstali, ile średnio mija czasu kiedy znów widzimy na facebooku, że są w związku? Niewiele prawda? Oczywiście jak mi ostatnio zarzucono - za często wrzucam wszystkich do tego samego worka tak więc nadmienię - to częsta sytuacja, aczkolwiek zdarzają się wyjątki.

Nie lubimy samotności. Nawet introwertycy potrzebują ludzi. Czasem. Z moich obserwacji prowadzonych na siłowni, wiele osób chodzi tam nie po to by ćwiczyć. Chodzą tam by obcować z ludźmi. Należeć do społeczności. Takie osoby można spotkać najczęściej w piątek wieczorem. Skąd to wiem? Sam do nich należę.

Ktoś mądrze powiedział/napisał/zaśpiewał - Najpierw naucz się żyć z samym sobą, nim zabierzesz się do życia z kimś. Daj sobie trochę czasu. Dużo czasu. Miłość musi przyjść naturalnie, nie na siłę, nie poszukiwana. To był błąd który popełniałem wielokrotnie po rozstaniu z ostatnią dziewczyną. Nie chciałem tego rozstania, tak więc dosyć to przeżyłem. Szukałem czegoś do zapchania pustki. Wiedząc, że nie dam z siebie jej tego co ostatniej dziewczynie - odchodziłem. Tyle chociaż mogłem dla niej zrobić. Lepiej szybciej niż później. Powtórzyłem to kilkukrotnie, dochodząc w końcu do wniosku, że jak na razie nie nadaję się do związku. Nic jest lepsze od czegoś. Bo to COŚ ma mnie zwalić z nóg. A póki co to nawet mną nie zachwiało.

Mija już pół roku odkąd nie próbuje nic konkretnego z kimkolwiek. Jedyne relacje z kobietami łączą mnie w momencie, gdy ona stwierdzi, że nie chce nic ode mnie. Obecnie mam przyjaciółkę z którą czasem u mnie, bardziej się lubimy. Powoli uczę się, żyć ze sobą.